Kurani Fisnik » Shqip » Suretu En Naziat
Choose the reader
Shqip
Suretu En Naziat - Vargjet Numri 46
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ( 1 ) 
Pasha ata (engjëj) që marrin shpirtrat me rrëmbim (përmbytshëm)!
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ( 2 )
Dhe ata që marrin shpirtra me lehtësim!
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ( 3 )
Dhe ata që notojnë me shpejtësi!
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ( 4 )
Dhe nxitësit të cilët me shpejtësi në vendin e vet i çojnë!
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ( 5 )
Dhe pasha ata që çdo çështje rregullojnë!
يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ( 6 )
Ditën që vrullshëm bëhet dridhja.
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ( 7 )
Që pas saj pason tjetra.
قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ( 8 )
Atë ditë zemrat janë të tronditura.
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ( 9 )
Shikimet e tyre janë të poshtruara (frikësuara).
يَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ ( 10 )
Ata (idhujtarët në dynja) thonë: “A thua do të bëhemi përsëri kështu si jemi?”
أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً ( 11 )
A edhe pasi të jemi bërë eshtra të kalbur?”
قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ( 12 )
Ata thanë: “Atëherë, ai kthim do të jetë dëshpërues për ne!”
فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ( 13 )
Po ajo (ringjallja) nuk do të jetë tjetër pos një thirrje (klithje).
فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ ( 14 )
Dhe ja, ata mbi sipërfaqen e tokës.
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَىٰ ( 15 )
A të ka ardhur ty rrëfimi i Musait?
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ( 16 )
Kur Zoti i tij e pat thirrur në luginën e bekuar Tuva (rrënzë kodrës Turi Sina).
اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ ( 17 )
Shko te faraoni se vërtet ai e ka tepruar.
فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَىٰ أَن تَزَكَّىٰ ( 18 )
Dhe thuaj: “E ke ndër mend të pastrohesh?”
وَأَهْدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخْشَىٰ ( 19 )
Unë të udhëzoi te Zoti yt e ti t’ia keshë frikën Atij!
فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَىٰ ( 20 )
Dhe ai ia tregoi mrekullinë e madhe.
فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ ( 21 )
Po ai e përgënjeshtroi dhe e kundërshtoi.
ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَىٰ ( 22 )
Pastaj u kthye prapa dhe iku me të shpejtë.
فَحَشَرَ فَنَادَىٰ ( 23 )
I tuboi (të gjithë të vetët) dhe u mbajti fjalim.
فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَىٰ ( 24 )
E u tha: “Unë jam zoti juaj më i lartë!”
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَىٰ ( 25 )
Atëherë tmerrshëm e dënoi atë, për këtë të fundit dhe për atë të parën.
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِّمَن يَخْشَىٰ ( 26 )
Në këtë ndëshkim ka përvojë mësimi për atë që frikësohet.
أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ ۚ بَنَاهَا ( 27 )
A është më i rëndë rëndë krijimi juaj apo ai i qiellit? E Ai e ngriti atë!
رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا ( 28 )
Ngriti kuoën e tij dhe e përsosi atë.
وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ( 29 )
Natën ia errësoi e ditën ia ndriçoi.
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَاهَا ( 30 )
E pastaj tokën e sheshoi.
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا ( 31 )
Dhe prej saj nxori ujin e saj dhe kullosat e saj.
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ( 32 )
Kurse kodrat ia përforcoi.
مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ ( 33 )
Si furnizim për ju dhe për kafshët tuaja.
فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَىٰ ( 34 )
E kur të vijë vala e madhe (kijameti),
يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَىٰ ( 35 )
Atë ditë njeriu përkujton se çka ka punuar.
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَن يَرَىٰ ( 36 )
E Xhehennemi shfaqet sheshazi për atë që e sheh.
فَأَمَّا مَن طَغَىٰ ( 37 )
E për sa u përket atij që ka tepruar.
وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ( 38 )
Dhe i dha përparësi jetës së kësaj bote,
فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَىٰ ( 39 )
Xhehennemi do të jetë vendi i tij.
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَىٰ ( 40 )
E kush iu frikësua paraqitjes para Zotit të vet dhe ndaloi veten prej epsheve,
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَىٰ ( 41 )
Xhenneti është vendi i tij.
يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا ( 42 )
Ty të pyesin për kijametin: “Kur do të ndodhë ai?!”
فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَاهَا ( 43 )
Po, në çfarë gjendje je ti t’ua përkutosh atë?
إِلَىٰ رَبِّكَ مُنتَهَاهَا ( 44 )
Vetëm te Zoti yt është dijenia për të.
إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخْشَاهَا ( 45 )
Ti je vetëm qortues i atij që ia ka frikën Atij.
كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا ( 46 )
Ditën kur ta përjetojnë atë, atyre (idhujtarëve) do t’u duket sikur nuk kan jetuar më tepër se një mbrëmje ose një mëngjes të saj.
